تاثیر فضاهای زیر زمینی (تونل، ایستگاه مترو) بر الگوی توسعه گسلش در سطح زمین

گسلش پدیده ای است که بر اثر جابه جایی تفاضلی دولبه گسل به هنگام وقوع زلزله پدید آمده و تابع بزرگی زلزله، می تواند به سطح زمین نیز برسد. از آنجائیکه سیستم های زیرزمینی به جهت ماهیت خود در یک ناحیه وسیع گسترده اند، بیشتر از سایر سازه ها که سطح کوچکتری را اشغال می نمایند، در معرض آسیبهای جدی در برابر این مخاطره طبیعی می باشند، به طوریکه در بعضی از مناطق ناگزیر به عبور از مجاورت و یا تلاقی با پهنه های گسلهای فعال می باشند. پرسشی که در تحقیق حاضر مورد توجه قرار گرفت بدین صورت است: چنانچه یک سازه زیرزمینی خطی مانند تونل و یا ایستگاه مترو ( با هندسه دایروی و یا مربع مستطیل) در برخی از مقاطع خود در تلاقی با گسل و یا به موازات امتداد آن عبور کند، چه اتفاقی بر خود سیستم به هنگام انتشار گسلش در آبرفت خواهد افتاد و نیز حضور چنین سیستمی چه اثری بر روند انتشار گسلش در خاک و جابه جایی سطح زمین خواهد داشت؟ روند کلی تحقیق به این صورت است که نخست مدلسازی دقیق تونل دایروی مترو و ایستگاه مربع مستطیل زیرزمینی به درستی انجام شود. سپس به مدلسازی مسئله گسلش معکوس و انتشار آن در آبرفت و تدقیق آن با پژوهش های پیشین پرداخته شده است. در نهایت با قرار دادن سیستم زیرزمینی در موقعیتها و شرایط مختلف و اعمال گسلش به شناسایی مکانیسم های اصلی اندرکنش و پارامترهای تاثیر گذار در اندرکنش گسلش و سازه زیرزمینی مانند سربار و عمق قرار گیری سازه ، فاصله از پایه گسلش و سختی نسبی سازه به خاک پرداخته شده است.